Η
έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς βρίσκει , εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας
στα όρια των αντοχών τους.
Η επιβαλλόμενη από την ξενόφερτη Τρόικα
πολιτική της κυβέρνησης γεννά και νέες στρατιές ανέργων και ανθρώπων που «ζουν»
κάτω από το όριο της φτώχιας. Οι
φοροεπιδρομές που εξαπολύει κατά μισθωτών και συνταξιούχων (του εύκολου δηλαδή
στόχου) η κυβέρνηση, εντείνουν τα τεράστια προβλήματα που έχει επιφέρει η
συνεχιζόμενη άγρια περικοπή μισθών και συντάξεων των τελευταίων ετών.
Ο εφιάλτης της απόλυσης καραδοκεί για
χιλιάδες εργαζόμενους και έχει, πλέον, χτυπήσει και το χώρο της εκπαίδευσης διαψεύδοντας
τις διαβεβαιώσεις ότι οι ευαίσθητοι τομείς της παιδείας και της υγείας θα
εξαιρούνταν για να μη στερηθεί ο ελληνικός λαός τη στοιχειωδώς σωστή παροχή των
δύο πολύτιμων αυτών αγαθών.
Το
πρώτο κουδούνι στο σχολείο θα ηχήσει με χιλιάδες εκπαιδευτικούς να βρίσκονται
στο φάσμα της διαθεσιμότητας – κινητικότητας και άλλους να μετατάσσονται
από τη Β/θμια στην Α/θμια εκπαίδευση για να «σωθούν». Μια νέα πραγματικότητα,
δίχως εκπαιδευτικό προγραμματισμό και σχεδιασμό αλλά με κριτήρια οικονομικού – λογιστικού χαραχτήρα, διαμορφώνεται. Μια
νέα πραγματικότητα δίχως ούτε ένα μόνιμο
διορισμό φέτος στην εκπαίδευση, δίχως χιλιάδες αναπληρωτές που ενώ είναι
απολύτως απαραίτητοι για να λειτουργήσει το δημόσιο σχολείο δεν προσλαμβάνονται
(δηλαδή απολύονται) επειδή πολύ απλά δε «χωρούν» στα σχέδια της Τρόικα.